We fietsen naar school en we krijgen het over de bomen en dat in de herfst de blaadjes vallen. Het valt Femke op dat het niet bij alle bomen op dezelfde manier gaat. Sommigen zijn al kaal; sommigen hebben bijna alle blaadjes nog. En de kleuren; “Prachtig” vindt ze die. Dan zegt ze heel serieus; “Het léven is prachtig”.
Ik zeg tegen haar: “Wat zeg je dat mooi!” en daarop antwoord ze, nog altijd heel serieus: “Dankje.”. Femke wordt filosoof, denk ik. 🙂