De laatste dag van het jaar 2009 is aangebroken. Veel is er veranderd, dit jaar. Sommige dingen zijn nooit meer hetzelfde. Sommige dingen zijn voor het laatst gebeurd, en komen nooit meer terug. Sommige dingen waren leuk. Sommige dingen niet.
Het jaar is oud geworden. Het is grijs, saai en koud. Met veel knallen lijkt men het wisselen van het jaar nu al te willen bespoedigen. Waarschijnlijk zal ook 2009 zich hier niets van aantrekken, en gewoon doorgaan tot middernacht.
En dan; 2010. Eerst nog een groentje; onbekend wat het kan, of zál doen. Wij wachten mee.
Femke zal haar eerste woorden gaan zeggen. Leren zitten. Leren kruipen.
Arjen zal misschien wel leren fietsen. (Nóg) meer leren praten. (zuiver) Zingen misschien…
We kijken terug op een veelbewogen jaar, en sluiten veel dingen (definitief) af. We kijken echter ook naar de toekomst: het onontdekte land.
‘Afsluiten’ en ‘definitief’ klinkt wat negatief. Wat eraan zit te komen is echter absoluut positief: het is het begin van de rest van ons leven.