Vandaag hebben we een vriend weggebracht.
Afgelopen maandag zou hij 48 geworden zijn. Een uiteindelijk fatale hersenbloeding heeft ervoor gezorgd dat dat niet meer gebeurde. Heeft ervoor gezorgd dat zijn vrouw hem voor altijd zal missen. Heeft ervoor gezorgd dat zijn dochter geen papa meer heeft.
Die fatale en tragische gebeurtenis heeft ervoor gezorgd dat hele levens overhoop zijn gehaald en nooit meer hetzelfde zullen zijn.
De opkomst was enorm. De reacties zoals je zou verwachten voor iemand die 40 jaar te vroeg weggaat.
Alles verandert hierdoor. Niet voor iedereen op dezelfde manier, maar voor allen (op z’n minst) een leegte.
Anton; we missen je enorm.
Vreselijk, veel sterkte. Zes maanden geleden mijn nicht, 48, zelfde reden als Anton.